We love kaua'i

Aloha

inmiddels zijn we al redelijk gewend aan het zonnige weer en het tempo van de mensen hier. We zitten op het derde eiland en volgens mij is dit de favoriet van ons allemaal. Het is er prachtig en alles is hier groen. Het wordt ook niet voor niks the garden island genoemd.

Ons huisje hier hebben we als enige geheim gehouden voor ons nieuwsgierige aagje Anne. Maar die was wel verrast toen ze het huis zag. Het huis staat in een villa wijk op een golfbaan. Vreemde mensen toch die amerikanen. Maar echt iets voor jou Bart! Het huis zelf is echt megagroot. Iedereen heeft hier een eigen badkamer en slaapkamer. Al moet ik erbij vertellen dat het wel een beetje kitch is hahaha. Een paarse of groene badkamer, tja... daar moet je van houden. En onze masterbedroom is net een balzaal.

Hier op Kaua'i hadden we natuurlijk ook weer een vol reisschema ontvangen van deze reisleider. Al viel het achteraf nog best mee :) Allereerst zijn we gaan ziplinen. Voor de mensen die dat niet kennen, Je zoeft aan een kabeltje tussen de groene valleien. Bij 1 lijn werd ons verteld dat het heel erg belangrijk was dat je daarbij vaart moest maken, dat kon door je benen op te trekken (cannonball style). Anders zou je de overkant niet halen. Jorieke was ons de hele tijd aan het opjutten, toe dan toe dan das leuk als je daar komt te hangen. Helaas voor haar haalden we allemaal de overkant. Toen moest de grote amerikaan nog, maar ook die haalde gewoon de overkant. Bij de volgende lijn werd ook verteld dat je cannonball style moest gebruiken. Chris Anne en Ik waren al aan de overkant, toen we Jorieke zagen aankomen. Ze had weer eens niet opgelet wat cannonball style betekende en ging lekker relaxed aan het touw. Deze oversteek was meer dan 300 meter lang en je zweefde ook ongeveer zo hoog boven de grond. Jorieke komt vrolijk zwaaiend aan bij de laatste paar meters waarna ze stil komt te hangen en vervolgens terugglijd naar het midden van de touw. De medewerkers van de zipline zie je enorm verbaasd kijken, want het was echt nog nooit iemand gelukt om op deze lijn niet de overkant te halen. Gelukkig werd Jo gered door een medewerker die haar benen om Jo heen sloeg en zichzelf via het touw terugtrok naar het eindpunt. Chris en Anne hielpen haar door haar terug te trekken. Het was wel weer een avontuurtje :) We hebben daarna maar lekker gerelaxed aan het strand.

De volgende ochtend moesten we er weer vroeg uit. We reden terug naar het vliegveld, waar we in helicopters over het eiland gingen vliegen. De lucht zag er nogal bewolkt uit, dus hmm zouden we wel wat zien? Mij leek het wel leuk om deze helicoptertour net ff iets spannender te maken. De meeste helicopters konden 6 personen in. 2 voor en 4 achterin. achterin had je maar een klein raampje waar je met zn allen doorheen moest kijken. Nu was er ook 1 tour die het net iets anders deed. In deze helicopter konden 4 mensen. 2 voor en 2 achter en iedereen had goed zicht, want er zaten geen deuren in. Wow dat was echt wel spannend, want je had het gevoel dat je er zo uit kon waaien. Onze haren waren na het uur vliegen wel helemaal in de war maar de uitzichten waren echt praaaachtig!!! S’middags hebben we een deel van de Hanalei trail gewandeld. Jo voelde zich nog niet helemaal fit en is op het strandje achtergebleven. We wilden of 2 mijl wandelen naar Hanakapi’ai beach of 4 mijl naar de Hanakapi’ai waterval. Het begin van de route was flink bergopwaarts maar er waren erg mooie uitzichten op de Na pali kustlijn. Zo’n 10 minuten voordat we bij het strand aankwamen begon het te regenen, best lekker op zo’n warme dag. We kwamen bij de laatste hindernis van de trail voor het strand aan, een beekje die moest oversteken. Chris Anne en Hanne gingen netjes over de stenen heen. Ik heb maar mijn schoenen uitgedaan want in de regen was is zeker uitgegleden. Inmiddels kwam de regen met bakken uit de hemel en de wolken waren best donker. Chris en ik wilden in elk geval nog even het strandje bekijken. Het zal ongetwijfeld normaal mooi zijn geweest maar nu met de donkere wolken zag het er nogal dreigend uit. Anne en Hanne waren al terug gegaan over het beekje. Toen Chris en ik eraan kwamen was het water al een heel stuk gestegen en was het beekje verandert in een rivier. Chris ging nog netjes over de stenen, ik heb de moeite niet meer gedaan en ben vlug met schoenen en al door het water gegaan. Op de weg terug moesten we nog een ander watervalletje oversteken. Hier kolkte het water als modderstroom voorbij. Op een gekneusde vinger van Hanne na is gelukkig voor ons de terugweg verder goed verlopen. Eenmaal terug op het strand waar Jorieke zich al zorgen om ons maakte, vroegen 2 strandwachters of we nog mensen bij de oversteek hadden achtergelaten. Wij waren echter de laatsten die op dat moment daar waren. Schijnbaar zijn daarna nog een aantal mensen teruggekomen van de waterval en konden de rivier niet meer oversteken. Zij moesten worden gered door de kustwacht.

De volgende ochtend ging alweer vroeg de wekker, of eigenlijk ging de telefoon. Het was nog donker en ik nam met een duffe kop op. Het was een soort van bandje dat werd afgespeeld en van wat ik op dat moment ervan begreep was dat dit telefoontje een nationaal weeralarm was. Schijnbaar regende het zo hard dat sommige delen van het eiland overstroomden en sommige wegen niet veilig waren. Dus om 4 uur ’s nachts gingen Chris en ik naar het weerbericht kijken. Gelukkig bleek het voor ons mee te vallen. De noordzijde van het eiland bleek de overstromingen te hebben, die we zelf de dag ervoor ook al een klein beetje hadden meegemaakt. Schijnbaar was het nu alleen nog veel erger en waren bruggen zelfs overstroomt. Zelf gingen we die dag met een bootje de zee op langs de Na pali kustlijn. Hmm noodweeer voorspelde niet veel goeds. Gelukkig bleek in de haven juist het tegenovergestelde. De zee was kalm en aan de oostzijde van het eiland waren de wolken weggetrokken. Vanuit onze snelle raft zagen we tientallen misschien wel honderden spinner dolfijnen, 2 Hawaiiaanse Monk seals en meerde grote groene zeeschildpadden. Daarnaast natuurlijk de mooie kustlijn met de hoge kliffen en zeegrotten van Na pali coast.

En daar zijn we dan nu eindelijk aangekomen. Oahu, het eiland waar we over een paar dagen gaan trouwen. Het eiland is wel weer even wennen na al die andere eilanden, want hier barst het van de mensen en de auto’s.

Maar ons huis is in elk geval precies als op de plaatjes. Echt net een huisje uit een sprookje. Wij hebben er helemaal zin in, nu maar hopen dat ook echt alles goedkomt qua planning.

hahaha zie nu pas hoe lang dit verhaal is geworden, maar dat komt ook echt wel omdat dit ons favoriete eiland tot nu toe was. Ik word er gewoon helemaal enthousiast van!

big island

Hahaha soms voel ik me ook zo'n muts. Big island is natuurlijk een groot eiland. We vlogen een paar dagen terug naar Kona en we moesten met onze mooie minivan naar ons huisje rijden. We wisten wel dat ons huisje buiten Kona lag. maar..... op de kaart zag dat er niet zover uit :) Kona is alleen een mega grote stad qua oppervlakte dan, dus dat duurt al meer dan een half uur. captain cook was nog een half uur verder. Ons huisje wat in captain cook zou moeten liggen, lag toch nog iets verder. Eenmaal bij de afslag aangekomen, was het een ontzettend steile weg naar beneden. Bij het huisje was het een nog steilere oprit :) maar gelukkig is Chris inmiddels een ervaren minivan rijder en kwam het busje toch nog de bult op. Van dit huisje verwachtten we het minste, maar wow het huis was gigantisch met alles wat we nodig hebben.

Op big island hebben we zoals gewoonlijk weer veel te veel gedaan. Van volcano parken tot aan snorkeltochten met manta's. Alle hoogte punten hebben we gedaan. waaronder ook de hoogte top van het eiland: de Mauna Kea. Op de top van de vulkaan zagen we de zon onder gaan en keken we naar de sterren. normaal in nederland is het veel te licht en zie je hoogstens een keer 1 van die sterren zoals de kleine of grote beer (weet niet meer welke welke wij kunnen zien) maar hier waren honderden sterren te zien, echt prachtig.

een prachtig ander gezicht was de krater vanKilauea, die we bij zonsondergang konden zien. Ook gingen we snorkel met een surfbordje met lichtjes erin om daarmee de reuze manta's aan te trekken. De manta's waren echt groot en kwamen heel vloeiend door het water aangevlogen.

verder deden we hier nog een snorkeltocht op zoek naar dolfijnen maar vonden we alleen ballonnen :) en bezochten we een zwart en groen strand. erg bijzonder om te zien :)

vandaag vliegen we alweer naar het derde eiland. Kauai, waar we ook 4 nachten zullen verblijven.

the road to Hana

allereerst, sorry maar schijnbaar krijgt niet iedereen een mailtje als er iets nieuws online staat, dus hopelijk nu wel.

Deze 2 dagen hebben we doorgebracht in Hana. een klein dorpje aan de oostkust van Maui. De weg erna toe is een prachtige weg vol haarspeldbochten en prachtige uitzichten. Maar vooral veel watervallen. De een nog mooier en groter dan de andere.

Terwijl we in Hana verbleven hebben we een Black sand beach en een Red sand beach bezocht. Erg gaaf om te zien. Ook hebben we de pipiway trail bewandeld. Een wandeling door een regenwoud/bamboe bos met op het einde een mega hoge waterval.

Jorieke moest nog een bezoekje brengen aan de dokter voor een kleine infectie, een supergrappige ervaring zo in een ander land. De beste man was een aardige man, die vertelde dat hij een grote tuin vol fruit had. Hij nodigde ons uit om wat fruit uit zijn tuin op te halen,want het leven hier is nogal duur. Voor de mensen die net ons denken, dit is de pineapple state, dus een ananas moet niet al te duur hier zijn..... een ananas kost hier... jawel, 6 dollar. oplichters. dus wij naar de beste man's huis. Hij vertelde ons dat er niemand zou zijn. Mooi niet, want hij had ook nog 2 kinderen. Gelukkig vonden zij het juist leuk om ons rond te leiden over de voetbalvelden grote tuin van hen vol fruitbomen. We konden zoveel meenemen als we wilden, maar omdat we maar 1 avondje bleven hebben we het bescheiden gehouden :) we kwamen eigenlijk voor een pineapple. maar wist hoe zo'n ding groeit? De top van de ananas snij je eraf en zet je in aarde. Hieruit groeit een nieuw plantje, waarop een stengeltje zit met 1 ananas. In de tuin was op dat moment maar 1 ananas gegroeid en die was zo schattig dat we die niet wilden meenemen van hen. ipv daarvan heeft Jorieke kokosnoten uit de boom geslagen, hebben lychees en bananen meegekregen, ook Guave's en andere dingetjes hebben we meegekregen. echt een hele leuke ervaring.

Vandaag gaan we weer terug naar Kahului, om verder te vliegen naar Big Island.

De eerste dagen van Maui

Na een hele lange dag vliegen (ik vond het zelf wel meevallen, maar ik was dan ook de enige die nog een beetje heeft geslapen) kwamen we om 9 uur ’s avonds lokale tijd aan. Het was donker maar het weer was echt heerlijk. Iedereen was doodmoe dus we zijn gelijk gaan slapen.

De volgende dag zijn we naar wat verschillende stranden hier in de buurt van Kihei gereden, waaronder een zwart strand. Natuurlijk waren we al zo stom om sommige plekken net niet helemaal goed in te smeren waardoor er wat rode neusjes en verbrandde voeten het aandenken aan deze dag waren. De onderwaterbehuizing is ook voor het eerst uitgetest. Volgens Jorieke kunnen we zo bij national geographic werken met dat ding. Helaas zijn de foto’s nog niet zo mooi als bij NG maar voor een eerste probeersel viel het zeker niet tegen. Eigenlijk was het de bedoeling om na het avondeten gelijk even een stukje te typen, maar we waren allemaal zo moe dat het er niet van kwam.

Mede ook, omdat we vandaag onze eerste excursie gingen doen. S’morgens om half 3 gingen onze wekkers alweer af. In het donker reden we naar het hoogste punt van Maui, naar de top van Haleakala. Een vulkaan die meer dan 3 km hoog is. Hier stonden we met 6 graden in onze warmste kleding (met toch wel redelijke koude vingers J ) te wachten voor een prachtig moment. De bergtop waar we op stonden kwam boven de wolken de uit en om 5.42 uur was hetgene zichtbaar waarvoor we kwamen. De zon kwam op. Het was 1 van de mooiste uitzichten van ons allemaal.

Morgenochtend gaat de wekker alweer vroeg. We gaan met alle bagage naar het oosten van dit eiland rijden, naar Hana om onderweg een aantal watervallen te bezoeken.

Welkom op onze reisblog!

Al 2 jaar zijn we aan het plannen voor onze reis en huwelijk op Hawaii, maar binnen een maand vertrekken we dan echt.

Op 15 mei vertrekken we samen met Anne, Hanne en Jorieke naar Maui. Vanaf 24 mei zullen ook Roy en Linda zich bij ons voegen op Kauai. 1 Juni is het dan echt zover. Dan zullen wij het ja-woord geven op het strand van Waimanalo beach.

Omdat ontzettend veel mensen telkens aan ons vragen, hou je ons wel op de hoogte of sturen jullie wel een fotootje, hebben we deze reisblog aangemaakt. Zodat jullie ook een beetje van onze reis kunnen meegenieten.

Je kunt je aan de rechterkant inschrijven voor de nieuwsbrief, zodat je op de hoogte blijft wanneer er een nieuw bericht of foto's worden geplaatst. (als we tenminste niet te druk zijn met al die activiteiten van ons :) )

leuk dat ons wilt volgen en veel liefs van ons,

Sil en Chris