Nog 1 vluchtje en dan is het echt voorbij

Nou daar zitten we dan, LA airport. Wachtend totdat we onze mega jumbojet in kunnen stappen. Het waren echt prachtige weken, die zooooo snel zijn voorbij gevlogen. Zoveel leuke momenten meegemaakt, die we echt niet meer gaan vergeten. Ok en niet te vergeten onze trouwdag, hahaha al lijkt die alweer maanden/jaren geleden. En ook zoveel lieve mensen ontmoet. De laatste avond in Papeete hebben we doorgebracht bij een frans stel dat we hadden ontmoet op Ninamu. Zij hadden ons uitgenodigd om bij hun te eten, samen met een stel andere vrienden. Van origine is zij Berbers en kookte haar familie recept van couscous voor ons. Samen met hen en nog 5 andere vrienden was het supergezellige avond. Het gaf niks dat zij niet zo goed engels konden praten en wij niet zo best frans. Maar het was de beste afsluiter die wij konden ons wensen. Daar aan tafel zo onder vrienden beseften we ook dat het tijd is om naar huis te gaan. Naar onze eigen familie en vrienden. Wij hebben jullie ook toch wel gemist. (Al werd dat gemis aardig goed gecompenseerd met de prachtige uitzichten en de zee. OMG wat hou ik toch van de zee.)

Maar goed het zit er dus nu echt op. We vliegen zo met KLM terug naar Amsterdam om morgen weer in Nederland aan te komen. Ach en we hebben besloten dat we maar weer mee moeten doen met de loterij en flink moeten sparen. Want reizen daar houden we allebei toch wel van. Of mochten er nog sponsers zich willen aanmelden om onze toekomstige reizen te financieren, dat mag natuurlijk atlijd hahahaha

nee zonder gekkigheid, Tot snel in Nederland

liefs van ons.

The best for last.

Na Ninamu, Tikehau zijn we aangekomen in het piepkleine pensionnetje Bounty op Rangiroa. De eigenaar is een ontzettend aardige franse man (hoe is het mogelijk he?) Maar het was er wel stilletjes zonder onze vrienden van Ninamu.

Op de eerste dag zijn gelijk naar een Pearl farm geweest. Hier konden we zien hoe de parels in de oesters werden gezet en werden uitgezet in de zee. Ok, ik kan me nu wel iets beter voorstellen waarom de prijzen van deze dingen zo hoog zijn. Maar mooi zijn ze zeker. Inmiddels mag ik niet meer klagen want Chris heeft me vrijgelaten om te kopen wat ik mooi vind en daar heb ik natuurlijk ook gebruik van gemaakt :) Mocht ook wel want meneer gelooft mij af en toe niet, want: Bij het pension stonden ook fietsen, van die beach cruisers met een terugtrap rem. Deze kon je gebruiken om de motu die 12 km lang was te verkennen. Wij als toeristen maken hier natuurlijk gebruik van. Bij het uitrijden van ons straat zei ik al tegen mijn lieftallige echtgenoot, Ik weet niet of ik het einde van de motu wel haal en weer terug. Het antwoord terug was Ach (in zijn hoofd klonk het als, zeur niet zo mens , trap gewoon door) Onderweg heb ik het nog 1 of 2 aangegeven omdat die fiets steeds iets meer kuren begon te geven, maar het antwoord bleef ach...en de rest kun je wel invullen. We hebben het einde gehaald van de motu, maar helaas waarvoor we kwamen was uitverkocht. (rangiroa honing, tja dat krijg je met zo weinig bijen op een eiland hier). We keerden weer om en natuurlijk valt op dat moment de ketting van de fiets. Chris de fietsenexpert zou het wel eventjes fixen. Hij zette de fiets op de kop waarbij alle kogeltjes uit de trapas vielen en de pedaalas helemaal scheef kwam te zitten. Kortom niet meer te redden. En natuurlijk is de beste man ook nog eigenwijs (want er werd ons gewoon een lift aangeboden) dus gingen we al steppend, voortslepend en wandelend weer 12 km terug zien te komen. Ach ja, we konden er wel om lachen.

Rangiroa staat vooral bekend als het duikeiland. Helaas kunnen wij niet duiken, maar zelfs snorkelt is de onderwaterwereld hier absoluut het mooiste wat we tot nu toe hebben gezien. Het eiland is een atoll en heeft meerdere doorgangen (een pass) van de zee naar de lagune. Vooral de tiputa pass is bekend voor haar prachtige fauna. Sorry lieve ouders, maar er waren zulke coole haaien daar, dat ik het niet kon weerstaan om daar te gaan snorkelen. Naast haaien zwemmen er ook genoeg andere dieren, waaronder dolfijnen. Eindelijk hebben we die ook eens voorbij zien zwemmen :D

Op Rangiroa hebben we wel veel slecht weer gehad. En het was maar afwachten of we ook nog naar de blue lagoon konden gaan. Gelukkig gingen we toch nog op de laatste dag. S'morgens was de lucht grijs en het regende. Maar eenmaal met het bootje op de zee begon het steeds meer op te klaren. Uiteindelijk kwamen we aan met blauwe lucht en een lagune in alle kleuren blauw die maar mogelijk zijn. Supermooi. En ook weer veel haaien (maar dit keer de babytjes) waar je lekker tussen kon zitten. Op de weg terug konden we ook nog even snorkelen tussen de grote haaien (nice!)

Rangiroa was misschien boven water niet zo mooi als alle andere eilanden, maar wow wat mooi wat het onderwater. Op de terugvlucht naar Tahiti zagen we onze amerikaanse vrienden weer. Zij hadden ook besloten om met ons mee te gaan met de ferry naar Moorea. Ok ik heb wel eens op de boot naar terschelling gezeten, maar deze boot was wel ff nog iets groter geloof ik. En wat een machtig mooi uiticht was Moorea voor ons. Op Moorea hebben we een autootje en een villa gehuurd. Bij aankomst bij de villa zeiden Chris en ik niks meer. Met open mond hebben we staan te kijken naar het coolste huisje wat we op deze hele reis hebben gehad en vooral het allermooiste uitzicht. We waren eigenlijk al een beetje vergeten hoe mooi dit huisje ook alweer was. Maar gelukkig hebben we echt het beste voor het laatst bewaard. Onze woonkamer heeft geen muren, maar een zwembad die naar buiten gaat en uitkijkt op Tahiti. De foto's volgen nog maar geloof me in werkelijkheid is het nog zoveel mooier. Aww wat gaat dit pijn doen om straks achter te moeten laten om jullie straks weer terug te zien, al kijken we ook daar wel een klein beetje weer naar uit. Eerst alleen nog even een paar daagjes hier genieten.

Ninamu was (manta)stisch!!!

Ia Orana

Daar zijn we dan weer terug op de bewoonde wereld. De afgelopen dagen hebben we doorgebracht op misschien voor ons wel het mooiste stukje paradijs op aarde. Na Bora Bora dachten we echt dat niks dit meer ging overtreffen. (Vooral niet toen we sushi gingen eten bij het meest luxe hotel van Bora Bora het st, regis OMG wat lekkerrrr) pff nou toen we er landen was het weer ook niet fantastisch. Maar net als op Bora Bora zag het water er adembenemend mooi blauw uit. Ons vliegtuig zou ook nog doorvliegen naar Tahiti. Omdat onze franse taal nog niet optimaal was, waren we zelfs bijna te laat met uitstappen op Tikehau, Oopssss.

Het vliegveld was niet groter dan ons huis, telt 1 shopje en 2 incheckbalies. Security kennen ze hier niet en ook bagagebanden zijn ver te zoeken. Maar de gastvrijheid was gelijk te voelen. We werden echt superleuk ontvangen door 3 mensen van Ninamu, waarna we met een truck naar de haven werden gereden om naar Ninamu te varen.

Tikehau is net als Rangiroa een atoll, een soort van verzonken vulkaan waarvan alleen een ringentje land nog zichtbaar is. Vaak zijn dit allemaal kleine eilandjes (motu's) en in het midden is een prachtige lagune met veel koraal en vissen.

Ninamu was 1 van die motu's. Het is een prive eiland met 7 bungalowtjes die allemaal anders eruit zien en handgemaakt zijn van alles wat er op het eiland te vinden is. Overal zie je koraal, schelpen en takken op een prachtige manier samenkomen tot 1 muur. Omdat je maar op zo'n klein eiland zit heb je ook gelijk contact met alle andere mensen op het eiland. Zo is er maar 1 kok, die alle maaltijden voor je maakt. Melanie onze transgender barvrouw die de lekkerste cocktails voor ons maakte en Kana en Jody die met de gasten boottochtjes maakten. Elke dag kon je kiezen of je mee wilde doen aan een excursie. Wij waren vooral dol op de snorkel excursies, met name als we naar de manta's gingen. In het midden van de lagune is een stuk dood koraal, wat ze ook wel de manta cleaning station noemen. Elke ochtend komen de manta's daar om gebruik te maken van die kleine visjes die hun lichaam schoonmaken. Echt prachtig om die mega grote beesten door het water te zien zweven.

Het lastige aan zo'n eiland is dat er geen supermarkt in de buurt is. Dus toen ik te horen kreeg dat onze kok dol was op het bereiden van vis was het wel ff slikken voor mij. Het enige soort vis wat ik thuis namelijk eet is een stokbroodje met gerookte zalm en vissticks. Ik denk niet dat ze daar op voorraad zouden hebben. Maar eerlijk is eerlijk, wow wat hebben we daar lekker gegeten. En speciaal voor mij werd er bijna na elke lunch en avondmaaltijd een toetje van chocolade geserveerd. Mmmmmmmm! En het beste van allemaal, ok ik heb er wel alle dagen om moeten zeuren, maar ons afscheidsdiner was Pizza night :) De enige steenoven gemaakt van koraal ter wereld werd uren van te voren aangestoken zodat we 's avonds de lekkerste pizza's konden eten. Echt geweldig.

Het leuke van ninamu is omdat het zo klein je ook veel contact hebt met de andere gasten. In dit geval echt leuk want onze medegasten waren echt aardig en gezellig. Misschien kwam het wel door de cocktails maar we hebben er echt heel wat af gelachen :) Vooral de eigenaar Chris is een persoonlijkheid op zich. De andere stellen kwamen uit Amerika (hawaii of all places) Australie en Tahiti. Het laatste stel heeft ons uitgenodigd om op de allerlaatste avond in Frans Polynesie bij hun thuis te komen eten.Zo leuk en aardig! De andere stellen ontmoeten we waarschijnlijk nog op Moorea ons laatste eiland. Maar vanmorgen was het helaas dan toch echt zo ver, nog 1 keertje naar de manta's met z'n allen en wij moesten daarna helaas vertrekken.

Voor heel Frans polynesie kan ik veel reclame gaan maken, maar vooral Ninamu is een heel speciaal plekje in deze wereld. Mocht je ooit de kans hebben om naar Frans polynesie te gaan sla dan vooral niet Tikehau met haar Ninamu over. Het eten was er super, de barvrouw fantastisch en het eiland prachtig.

Voor nu hebben we eerst nog 5 daagjes Rangiroa voor de boeg. Een veel ruiger eiland. Hier verblijven we in een simpel pensionnetje maar de gastheer is even vriendelijk als alle andere Polynesiers. Waarom zijn Nederlanders nou niet net zo :) Morgen gaan we naar een pearl farm. Jaja zo'n farm waarbij ze de mooiste parels (Chrissssssss........???? vraagteken met HELE GROTE OGEN) van de wereld kweken. De black pearl... En ze dus ook hele mooie sieraden van maken. ( je snapt nu wel mijn grote ogen waarschijnlijk :) ) Ben benieuwd wat dit eiland verder gaat brengen. Daarna is Moorea aan de beurt waar we waarschijnlijk onze vrienden uit Australie en Amerika nog weer zullen ontmoeten.

ia orana Bora Bora

Bora Bora ....... zucht........

op de plaatjes ziet het er altijd zo perfect uit. mooie huisjes op het water, prachtige blauwe zee en dan die dramtische berg van mount otemanu op de achtergrond. Op de dag dat we van Papeete naar Bora Bora vloegen was het bewolkt. nouja bewolkt is eigenlijk nogal zacht uitgedrukt. Toen we destijds bezig waren met plannen hebben we opgelet welke maanden het minste regen zou vallen hier in frans polynesie. Op de 1 of andere manier kloppen de komende weersvoorspellingen niet helemaal met de informatie die wij hadden gevonden. Hierin stond dat in Juni 6 tot maximaal 1 dagen zou kunnen regen hier op frans polynesie. Zover als wij vooruit kunnen kijken zijn de voorspellingen regen, onweer en nog meer regen met zwarte wolkjes :)

Het vliegen was ook wel bijzonder hier. niet vanwege de mooie uitzichten die we hadden verwacht :) nee ons vliegtuig was een klein propellervliegtuigje. onze handbagage was te groot en moest mee als cargo. en we hadden een mooi plekje uitgekozen (want je hebt hier geen vast zitplaatsen) achterin het vliegtuig. Het vliegtuig was alleen niet goed verdeelt en ons (samen met anderen) werd gevraagd ergens anders te gaan zitten want zo kon het vliegtuig niet opstijgen. Onderweg hebben we niet veel meer dan dikke mist gezien. Toen we landen op Bora Bora bleek het weer daar ook al niet veel beter te zijn. Ondanks het slechte weer is het water hier echt adembenemend mooi blauw/groen gekleurd., Op het vliegveld werden we begroet met een bloemen lei door een beste man ( teminste zou zag hij er wel uit, maar gedroeg zich niet helemaal erna :) ).Wisten jullie trouwens dat hier vroeger teveel jongetjes en te weinig meisjes waren? In de meeste gezinnen werd daarom vaak 1 jongetje uigekozen en tegen gezegd, wordt maar een meisje. Hierdoor lopen er hier veel transgenders hier rond, de 1 net iets knapper dan de andere, maar alles kan hier gewoon :) mooi om te zien.

We werden naar het le Meridien gevaren waar we werden opgewacht door een zingende ukelele speler en een golfkarretje die ons naar de receptie bracht. Na een rondleiding in de regen werden we naar ons eigen huisje op het water gebracht. Die was echt echt prachtig. We werden rondgeleid door het huisje, Er is een grote glazen vloer in de kamer waardoor je in het water kunt kijken. En achter de gordijnen waren grote openslaande tuindeuren met een deck met prachtig uitzicht op mount otemanu. De gordijnen werden opgeslagen en daar stonden we dan.... in de dikke mist. WTF geen otemanu....... NOOOOOOOO!!!!!! echt dikke mist, vette regen hier op Bora Bora. Na een half uurtje werd er op de deur geklopt, omdat we een huisje aan het einde van de pier hadden, kregen we een welkomstgeschenkje. Macarons (wut!) en een fles wijn. Wij lusten normaal echt geen wijn, maar die middag hebben we ons maar bezat vanwege het trieste weer hahaha. Door de wind en behoorlijke golven stond ons huisje ook nog eens te schudden op de palen. lekker dan :)

In de avond begon het wel wat op te klaren. Yay, we waren ontzettend blij daarmee. De volgende dag werden we wakker en we konden zelfs de hele otemanu zien. Wauw!. En na een uur begon ook nog eens de zon te schijnen. 2 prachtige dagen vol hebben we er nu op zitten. Helaas worden de andere dagen waarschijnlijk wel minder qua weer, maar ach dit uitzicht kunnen ze niet meer afnemen.

Gisteren hebben we nog een leuke excursie gedaan. Manta en shark feeding. Dat was echt een hele leuke excursie, met een begeleider die als bijnaam crazy had, die naam maakte hij wel waar. Hij kon free diven en ging achter de grote haaien om ze een beetje naar boven te halen. Zo konden wij ook iets beter de 3m lange haai iets beter zien. Hij klom in de hoogste palmbonen die we ooit zagen en was de hele dag door vrolijk. Echt een hele leuke dag gehad.

Vannacht stormde het weer. beetje jammer want deze morgen zou ons canoe breakfast worden gebracht. om 5.30 uur hebben we maar gebeld dat het misschien beter morgen kon worden gedaan. een uur later was echter de lucht aardig opgegeklaard en was ook het water een stuk rustiger. Toch maar opnieuw opgebeld of het niet alsnog vandaag kon. Die mensen moeten wel hebben gedacht, stomme touristen, make up your mind. Maar daar kwamen ze dan aan deze morgen. Een polynesische vrouw van flinke omvang, met een man erachter die flink moest roeien, in een kleine kano. Het schoot echt voor geen meter op, want de stroming is echt niet te geloven op dit moment. Gelukkig hadden ze samen ook wel dikke lol in het bootje. Het ontbijtje werd voor ons geserveerd in het huisje en we hebben ze vriendelijk bedankt. Toen ze weggingen vaarden ze onder ons huisje door, volgens mij verliep dat niet helemaal zoals het hoorde want we hoorden een flinke boem tegen de paal aan en een hoop gelach. Wij gaan nu lekker ontbijten :).

Bonjour Tahiti

Na zes uurtjes vliegen zijn we dan aangekomen op Tahiti en ons tweede gedeelte van de reis. We kregen nog een prachtig overzicht van alle Hawaiiaanse eilanden (behalve Kauai) tijdens het opstijgen en na een laatste groet aan Mauna Loa en Mauna Kea (de vulkaanbergen op Big Island) vlogen we een paar uur lang over zee, zee en nog meer zee. Totdat we in het donker in de verte vaag wat lampjes zagen van de verschillende eilanden op Frans Polynesie. Toen we uitstapten was het meteen een stukje vochtiger dan Hawaii, maar nog steeds heerlijk warm mmm.

Franc de eigenaar van het appartementje in Papeete (de hoofdstad van Tahiti) waar we twee nachten verblijven kwam ons ophalen, helaas kon hij alleen maar Fran(c)s. Dus dat was eventjes wennen en met veel moeite lukte het wel om de meest belangrijke dingen te begrijpen. 1 voordeel we hebben hier weer normale ''nederlandse'' stekkers en 230volt.

Vanmorgen werden we wakker in een zonovergoten Papeete, met kraaiende hanen en straathonden die keffend over de straten van de hoofdstad hier lopen. Maar wel met een prachtige groene berg in de achtergrond. Dus we zijn ook heel benieuwd morgen hoe ons huisje op het water op Bora Bora bevalt, ik denk dat het echt schitterend moet zijn.

Als we er tenminste komen.... Want onze Franc vertelde gisteren dat, tja Frans Polynesie zou natuurlijk niet Frans zijn, als er niet gestaakt werd. En ja hoor het schijnt dat de afgelopen 3 weken er heel veel vluchten niet doorgingen omdat het grondpersoneel van Air Tahiti dachten dat ze misschien hun baan kwijt zouden raken en dus alles hier maar in de soep lieten lopen. Inmiddels is er als het goed is een akkoord tussen Air Tahiti, de vakbonden en de regering gesloten dus met een beetje geluk zitten we morgen op Bora Bora.

Oja, deze reisblog heb ik (Chris) voor mijn rekening genomen, kan Sil eventjes een keertje relaxen :). Liefs van ons Au Revoir

Aloha 'oe, until we meet again

Zoals QueenLiliuokalani, Elvis en Johnny Cash ooit zongen, hebben wij vandaag ook afscheid van onze 3 bruidsmeisjes genomen.

Aloha 'oe, aloha 'oe, ikeona ona noho ikanipo
One fond embrace ahoea ea
Until we meet again
Until we meet again

Na 3 superleuke weken gingen zij terug na Nederland en gaan wij morgen verder naar Frans Polynesie.

In deze vakantie hebben we vele (letterlijke) hoogtepunten van de eilanden gezien. Wat gaaf is Hawaii. Ik denk dat onze ultimate favorite Kauai is. Dat eiland was echt zo mooi groen en rustig. Maar Oahu met Honolulu is ook gaaf. Misschien ook wel omdat we trouwden op dit eiland. Onze trouwdag was mooi en fijn, maar de tweede fotoshoot de volgende dag maakte het plaatje compleet voor ons.

Al moet ik erbij vertellen dat ik tijdens die 2de shoot plotseling misselijk werd. Gelukkig kwam Eddy onze fotograaf met een flesje water en Anne met chips te hulp. Eenmaal weer terug in ons huis bleken ook Hanne en Jo ziek te zijn geworden. Chris en Anne werden ook die nacht ziek. Gelukkig hadden we hier 4 toiletten met z'n 5en. Jo grapte al, het komt vast die van die chef van jullie. Hij heeft natuurlijk met die handen aan z'n wiel gezeten. Want wat wij ook niet van te voren wisten, was dat de beste man in een rolstoel zat omdat hij maar 1 been had. Geen probleem, totdat je ons coole huis ziet met alle trappetjes. En het was ook nog eens een man die alles zelf wilde doen, met als gevolg dat de schoenen van de visagiste en Eddy nog werden platgewalst onder zijn wiel. Koken kon hij wel, want het eten was echt superlekker, maar hij heeft ons mooi op het verkeerde been gezet. Helaas voor ons want de dag erna rolden wij met z'n allen naar het toilet. En mooi was ook nog wel, zonder afscheid van ons te nemen, nam hij de benen :) (sorry te fout)

Gelukkig voor Anne Hanne en Jo hebben we een mooie plek in het vliegtuig gereserveerd, dichtbij het toilet :) Maar ik ga mijn vriendinnen wel missen hoor. Dikke tranen over mijn wangen bij het afscheid. Maar ik ben wel blij dat wij nog lekker verder reizen en nog niet terug naar huis hoeven. Wij gaan nog even 1 dagje genieten van Hawaii en dan op naar Frans Polynesie.

just married!!

heeeeeeel erg bedankt voor alle lieve berichtjes en filmpjes. wij hebben van onze dag genoten :) de rest van het verhaal volgt later wel, maar hier alvast wat foto's

liefs van het kers verse bruidspaar

Morgen ben ik de bruid

de jurk uitgehangen, check

de ringen en schoenen klaargelegd, check

marriage licence opgehaald, check

chris een nachtkus gegeven, dubbelcheck

Volgens mij zijn we wel klaarvoor. Zoveel stress als we van te voren hadden, hebben we hier helemaal niet. Vooral niet toen we vandaag onze fotograaf Eddy hebben ontmoet. Ik heb er wel vertrouwen in dat morgen helemaal goed gaat komen. De Aloha state, oftewel de sunny state, hmm laat ons tot nu toe nog een beetje zitten met haar regen. Oahu is tot nu toe het meest regenachtige plekje van alle eilanden. Maar de voorspellingen voor morgen zien er goed uit. Chris en ik slapen vannacht apart van elkaar en zullen elkaar pas weerzien op het Waimanalo beach. Spannend!!!!

Iedereen heel erg bedankt voor alle lieve en leuke berichtjes van de afgelopen tijd. Ik ga nu ook zo slapen. Ik weet namelijk niet hoe goed ze morgen anders mijn wallen kunnen wegwerken :)

Om 04.00 uur vannacht nederlandse tijd, hier dus 16 uur geven wij elkaar het Ja woord.

De foto's volgen uiteraard :) (euhm... net als de anderen nog hahaha)